හිත මිතුරු සුළඟ......

කොහොමද හැමෝටම?
ඔන්න කාලෙකින් ආවා පුංචි කාලේ කරපු වැඩක් අද හදිස්සියේම මතක් වෙලා, ඒ දේ අකුරු කරලා යන්න. වැඩ අධික කමත් එක්කම බ්ලොග් ලිපි කියවන එක ටිකක් ප්‍රමාද වුනත් කොහොමහරි වෙලාව හොයාගෙන එව්වාත් කියවනවා. සමහර ලිපි කියවද්දී මැරෙන්න හිනා.. අන්තිමට ඔෆිසියේ උන්ගෙනුත් නොන්ඩි වෙනවා :( :පි
හරි දැන් එමු කතාවට.
මේ වෙද්දී මගේ වයස අවුරුදු 7 ක් . ඒ කියන්නේ මම 2 වසරේ. අපේ මල්ලි මොන්ටිසෝරියේ. අපේ පාරේ ගේ එහා පැත්තේ තිබුනා ගෙවල් දෙකක්. එක ගෙදරක හිටියා 5 වසරේ අයියා කෙනෙක්. අනිත් ගෙදර හිටියා 1 වසරේ මුස්ලිම් මල්ලි කෙනෙක්. ඉතින් අපි කට්ටිය තමයි සෙල්ලම් කරන්නේ. සෙල්ලම් කියුවේ ඉතින් ගල් 7 ගහනවා, ටකරං සෙල්ලම් කරනවා. සෙල්ලම් ගෙවල් හදනවා.හැංගිමුත්තං කරනවා. හැඟෙන්නේ මහපාරේ තමයි. ලොකු වතු නැහැ ඉතින් දුවන්න.නැත්තම් ගෙවල් අස්සේ. ගෙවල් ඉස්සරහා තියෙනවා මහා පාරට මුහුණලා අතුරු පාරක්. අන්න එකේ තමයි සෙල්ලේම් කරන්නේ.  ඉතින් අපි ඔක්කොම පොඩියි නේ.. අඬනවා කෑ ගහනවා. මගේ කට හෙන සද්දයි පොඩි කාලේ. කෑ ගහද්දි හීනියට සද්දෙට ඇහෙනවා. ඉතින් අනිත් උන් බයයි මම කෑ ගහද්දි. :D


අපේ ගෙදදරම සයිඩ් එකේ එළියේ තමයි අපි සෙල්ලම් ගෙවල් හදන්නේ. රෙදි වලින්. වහලට පැදුරක් දානවා. ඔහොම සෙල්ලම් ගේ හදන දවස් වලට අපි අපේ බාප්පිගේ පුතාටත් එන්න කියනවා. උදව්වට. එයා ඉන්නේ 3 වසරේ. එයාට ගස් වලට එහෙම නගින්න පුළුවන්. ඉතින් ඔහොම අපි හැම වාරයකදීම සෙල්ලම් ගෙයක් හැදුවා. ඒ කියන්නේ අව්රුද්දට 3 න් පාරක්. සෙල්ලම් ගේ හැදුවම මම තමයි අම්මා, අර අයියා තමයි තාත්තා. අපේ මල්ලි තමයි බබා. අර මුස්ලිම් මල්ලි තමයි එ‍හා ගෙදර මිනිහා. ඉතින් අපි රණ්ඩු කරගන්නවා එයා එක්ක අපේ ගෙදරට කුණු දානවා කියලා.
දවසක් අපේ බාප්පිගේ පුතා ඉන්න දවසක එයා නුලකට පොල්කටු දෙකක් ගැට ගහලා එක පොල්කට්ටක් එක්ක එයා අපේ ගේට්ටුව ගාවට ගිහින් ඔත්තු බලනවා. අපේ අයියා තමයි කඩාකප්පල්කාරයා.අපේ අයියා එනවද කියලා තමයි ඔත්තු බලන්නේ. එනවානම් පොල්කට්ටට කියනවා. අපි මෙහෙ ඉඳං අහගන්නවා. එත් ඇහෙන්නේ නැහැ. ඉතින් අයියා ඇවිත් ගේ කුඩුකරනකම්ම අපි දන්නේ නැහැ. එතකොට අපේ අයියාත් 5 වසරේ. එත් අපි එක්ක සෙල්ලම් බත් උයන අයියාත් අපේ අයියට බයයි.


දැන් ඔන්න ඊළඟ අවුරුද්දේ අපි ටිකක් දැන් ලොකුයි. මම 3 වසරේ. අපි එදාත් නිවාඩුකලේ සෙල්ලම් ගෙයක් හැදුවා. දැන් ඔන්න ගේ ඇතුලට වෙලා තමයි අපි දවල්ට බත් කන්නෙත්. අපේ ගේ ළඟ තියෙනවා ලොකු කඩයක්. අපි එදා සල්ලි එකතුකරලා ඒ කඩෙන් ජුජුබ්ස් ගෙනාවා. අපේ අයියා ඇවිත් මග රැකලා ඒවා අපෙන් උදුරගත්තා. ඒ කාලේ ඉඳන්ම අපේ අයියා හැමදෙයක්ම බන්කලොත් කරන්නා විදියට තමයි අපි හැදින්නුවේ.
අපේ ගේ ඉස්සරහා ගෙදර ඉන්නවා කෙට්ටු අන්කල් කෙනෙක්. එයාට අපි කියන්නේ ඇටකෝට්ටා කියලා. එයාට ටිකක් විතර පිස්සු. එයා හැමදාම ඒ පාර අතුගානවා. එයා කියනවා ඒ පාර එයාගේලු. අපි සෙල්ලම් කරනවට කැමැති නැහැ. ඒ පාර අපේ සීයාගේ පාරක්. සීයාගේ නමට රෙජිස්ටර් කරපු. එයා කියනවා සීයා එයාට පැවරුවාලු. කිසිම ලියකිවිල්ලක්වත් පෙන්නන්නේ නැහැ හැබැයි. ඉතින් අපි හිතන්නේ එයාට පිස්සු කියලා. පුංචි කාලේ සෙල්ලම් කරද්දී අපිට බනින නිසා අපේ අයියාට වඩා එයා තමයි අපේ ලොකුම හතුරා වෙලා හිටියේ. ඉතින් මේ හතුරට හොඳ පාඩමක් උගන්නන්න කියලා අපි රහසිගත ප්ලෑන් එකක් ගැහුවා. ඒ ගස්ලබු බෝම්බයක් හදලා ඇටකෝට්ටා  ගෙදරට දාන්න. ඉතින් අපි මුලින්ම ගස්ලබු ගෙඩියක් හොයාගත්තා ටිකක් අමු එකක්.ඊට පස්සේ එකේ මදය හෑරුවා උල් පිහියකින්. ඊට පස්සේ ගිනි පෙට්ටි 5 ක් ගෙනල්ලා ඒවල ගින්දර පත්තුවෙන කළු හිස කොටස සුරලා ගත්තා. ඊට පස්සේ ඒක කොලයක තියලා ගැටගහලා එකට නුලක් සම්බන්ද කරලා නුල එලියට හිටින්න අර කුඩු තියෙන කොලේ එකට දැම්මා. දැන් නුල පත්තු කරාම නුල ඇවිලිලා ගිහින් අර වෙඩි බෙහෙත් පත්තු වෙලා ඩොන් ගලා ගස්ලබු ගෙඩිය පුපුරයි. එතකොට ඇටකෝට්ටාගේ ගේ ගිනිගනී කියලා.
                             දැන් බොම්බේ ඇටකෝට්ටාගේ ගේ ඇතුලෙන් තියන ඒක තමයි ඊළඟ වැඩේ. අපි අර මුස්ලිම් පොඩි එකාව යැවුවා ඇන්ටි කියලා කතා කරන්න. ඊට පස්සේ ඇන්ටි ආවම බොලේ පිටිපස්සට ගියා කියලා ඇන්ටි බොලේ හොයන්න ගියාම ගේ ඇතුලෙන් අර බොම්බේ තියලා දුවලා එන්න.නුල දිගට දාලා තියෙන නිසා අපි නුල පත්තු කරලා ඈතට වෙලා කන් වහගෙන බලාගෙන හිටියා.


හෑ කිසිම සද්දයක් නැහැ අයියෝ අපේ බලාපොරොත්තු සුනේ සුන්. කෝකටත් තයිලේට  ඉන්න අර පොඩි එකාව යැව්වා බලාගෙන එන්න කියලා. මෙන්න මු ගස්ලබු ගෙඩියත් අරගෙනවා එනවා ගේ දොරකඩ තිබුනා කියලා. :((


කොහොම හරි අපේ ක්‍රියාව සාර්ථක උනේ නැහැ. අපි සෙල්ලම් ගෙදරට දුක් මුසු මුහුණින් එනකොට අපේ සෙල්ලම් ගෙදරත් විනාශ කරලා අපේ අයියා. ඔහොම්මම අපේ සෙල්ලම් ගේ හැදිල්ල නැවතුනා. අපිට ඇත්තටම එපා උනා. එත් හැමදාම සෙල්ලම් කරා.


අද වෙද්දී ඒ අයියා පෞද්ගලික බැංකුවක රැකියාවක නිරත වෙනවා. මං තුමිත් එසේමයි. අර මුස්ලිම් මල්ලි ත් එසේමයි. අපේ මල්ලිත් බැංකු ආශ්‍රිතව ඉගෙනුමෙහි නිරත වෙනවා. ඒ මිතුදම එදා වගේම අදත් එහෙම්මම තියෙනවා. මුස්ලිම් මල්ලි මේ වෙද්දී ටිකක් දුර පලාතක ජිවත් වෙන්නේ. අද දවල් ඒ දෙන්නම මාව හොයාගෙන අපේ ඔෆිසියට ඇවිත් අපි කල්පිටියේ පොඩි සංචාරයක්ගියා. අපේ මල්ලිව 3g කෝල් එකක් මගින් සම්බන්ද කරගත්තා. 
ඒ මිතුදම හැමදාම අපේ හිත් තුල රැඳෙයි... ඒ මිතුදම් සුළඟ අපේ හිත් තුල හැමදාම අමරණීයව තියෙයි. අපේ ජිවිත කැඩිලා බිඳිලා ගියත් අපේ මිතුදම හැමදාම ශක්තිමත් එදා වගේම අදත් හැමදාමත්. ජිවිතේ නැති වුනු දේවල් වලට අඬන්න වැළපෙන්නේ නැතුව හැමදාම අපි ළඟ තියෙන අපිට නොපෙනෙන දේ හොයාගන්න උත්සහා කරන්න. අපේ මිතුදමත් ඒ වගේමයි. හිත මිතුරු සුළඟ හැමදාම අපේ හිත් වලට හමයි... :))