මචන් උඹ ගොඩාක් ලකී

මේ ජිවිතේ හරියට කියවලා ඉවරකරගන්න බැරි පොතක් වගේ..අපි කොච්චර කියෙව්වත් කියවලා තියෙන්නේ එකම තැන.. කොච්චර හෙව්වත් අලුත් පිටුවක්. නැහැ හම්බෙන්නේ.. එත් කලාතුරකින් පොත ගොඩාක් සාර්ථකව කියවලා ඉවරකරගත්ත අයත් ඉන්නවා. එයාලට කියන්නේ, මචන් උඹ ගොඩාක් ලකී... කියලා.
එත් "මං වගේ කාලකන්නියෙක්" කියලා හිතන අය මේ මිනිස්සු අතරේ කොච්චර ඉන්නවාද....


මං අවුරුදු 21 ක් ඇතුලත ජිවිතේ ගැන ලබාපු අත්දැකීම් සහා ඉගෙන ගත්තු දේවල් බොහොමයි..මිනිස්සු ගැන ගොඩාක් දේවල් ගොඩාක් හොදට ඉගෙන ගත්තා. මගේ ලග ඉදපු අය මට හතුරුකම් කරපු විදියත් නොහිතපු අය මට ලං වෙච්ච විදියත් මට දැනටත් අඩත්තේට්ටම් කරන අයත් මට හම්බුනා.මේ හැමකෙනෙක්ටම මුහුණ දෙන්න මට ශක්තිය හැමවෙලේම තිබුනේ නැහැ.. ඒ ගොඩාක් දේවල් වලදී මම වැටුනා. මගේ පවුලේ අය නිසාම මම අනන්තවත් අඩලා ඇති. කොටින්ම කියුවොත් අලුත් අවුරුද්ද දවසෙත් මහා හයියෙන් අඩපු කෙල්ලෙක් මම. එත් මගේ නැති වෙච්ච තාත්තාගේ පිහිටෙන් මම නැගිටින්න හැමවෙලේම උත්සහා කලා.. වැලේ වැල් නැතුව පාරක් පාරක් ගානේ ඔහේ ඇවිද ගිය මට, ජිවිතේ කාලකන්නි කරගන්න යන හැමවෙලේම මගේ ලග ඉදන් මාව හරි මාර්ගෙට යවපු මිතුරොත් නැතුවා නෙමෙයි.එත් ඒ හැම කෙනෙක්ගෙන්ම ඈත් උනේ මම නිසා කාටවත් කරදරයක් වෙනවාට මම අකමැති නිසා..
පුංචිම පුංචි කාලේ තාත්ති මම තට්ටු 10 ක ගෙයක් හදලා ලොකු කාර් එකක් ගන්නවා එක ඔයාට දෙන්නද කියලා අහද්දී, නෑ පුතේ ඒ ඔයාගේ කාර් එකනේ එකේ මම ඩ්‍රයිවර් වෙන්නම්කො ඒ තට්ටු 10 ගෙදර යටම තට්ටුව මට දෙන්නකෝ.. මට තට්ටු නගින්න බැහැනේ කකුල රිදෙයිනේ කියලා තාත්ති කියුවා මට අද වාගේ මතකයි.. . ඒ දුව මෙහෙම ජිවිතේ විනාස කරගන්නවාට තාත්ති අකමැති බව මම දන්නවා තාත්තේ.. එත් ඔයා නිසා ඔයාගේ ආදරේ වැඩි කම නිසා පොඩ්ඩ ඇත්තම් මේ කෙල්ලට දුක හිතෙන හිතක් මැවුනා.. ඒ හිත මේ කෙල්ල කියන දෙයක් අහන්නේ නැහැ. අම්මිට මගේ හිත කියවන්න බැරි නිසාමද මන්දා මගේ ජිවිතේ නිකම් නාස්ති වෙයි කියලා මට බයයි... මේ වනතෙක් හිත හයිය කරගෙන ලෝකෙට පෙන්න හිනා වෙවී හිත ඇතුලින් අඩ අඩ හිටපු මට  ජිවිතේ ඉස්සරහට මොනවා වෙයිද කියලා හිතා ගන්න බෑ.


අහම්බෙන් දැක්ක බ්ලොග් පොස්ට් එකක් නිසා බ්ලොග් එකක් ලියන්න හිතුනත් හිතුවක්කාරී කියන හිතුවක්කාර නැති කෙල්ල මාව දිරි ගන්වපු නිසාත් ඔයාලා අද කියවන මේ බ්ලොගය මා අතින් නිර්මාණය උනා.
කියාගන්න බැරිව හිර වෙලා තිබුණු හැගීම් ගොඩාක් එලියට පනින්න වෙර දරද්දී අමාරුවෙන් හංගගෙන ඉදලා ඒවා එහෙම් පිටින්ම බ්ලොග් පොස්ට් එකක් තුල හිර කරන්න අසාර්ථක උත්සාහයක යෙදුනු මම, බ්ලොග් ලෝකෙට ටික කාලෙක විරාමයක් තියන්නයි සුදානම් වෙන්නේ.. මම දන්නවා සමහරු ඇවිත් මට බනි.. සමහරු හිතින් හොදයි කියයි.. මොනා කියුවත් මම හිතුවා ටික කාලෙකට බ්ලොග් එකේ කිසිවක් නොකොටන්න.. ඒ වගේම මුණු පොතෙවත් නොරැදෙන්න..
බ්ලොග් නිසා ගොඩාක් හිත රිදුනා. ඒ වගේමයි ඒ දේවල් නිකම්ම හිතින් අයින් උනා.. සමහර බ්ලොග් කාරිනියන් මාත් එක්ක තරහා වෙලාදෝ කියලා වෙලාවකට මට හිතෙනවා.. ඒ අයට මගෙන් වරදක් උනානම් සමාවෙන්න කියලාත් කියනවා.. බ්ලොග් ලෝකෙන් මට හිතා ගන්න බැරි විදියට යාළුවො ගොඩාක් හම්බුනා...මම ටික කාලෙකට එන්නේ නැහැයි කියද්දී මගේ නම්බර් එක ඉල්ලගත්තු බ්ලොග්කාරිනියක්  පවා හිටියා. ඒ වෙලාවේ මට දැනුනේ මම ඇත්තටම එයාගේ හොද යාලුවෙක් වෙලා නේද කියලයි..


බ්ලොග් වලින් සමුගන්නේ ටික කාලෙකට.. හිත ටිකක් හැදුනාම ආපහු එනවා.. ඒ වෙනකොට මාව අමතක වෙලා ඉදිද දන්නේ ත් නැහැ ඕන්.. හේ හේ...


අන්තිමට කියන්නේ බ්ලොග් නිසා දැන් ගොඩාක් අය ගහාගනන්වා... අනේ මන්දන්නේ නැහැ මොකට මෙහෙම රණ්ඩු වෙනවද කියලා. ඒ ගැන නම් නො කමෙන්ට්ස්.. 
අහ්හ් තව දුකක් තියෙනවා මම ලියාගෙන ආපහු කතාව ටික කාලෙකට දමන්න බැරි වෙයි.. එකට සමාවෙන්න.. 


මං වගේ ජීවිතේට තේරුමක් නැතිව ජිවිතේ ගෙනියන්න එපා. මම සමුගන්නේ පෞද්ගලික හේතුවකට හිත රිදදුනු නිසා ටික කාලෙකට.. 
අන්තිමට කියන්න තියෙන්නේ මාව අමතක කරන්න එපා කියලා තමයි :))))