චාටර් උනාද මන්දා අපි.. :P

හලෝ ළමයි කොහොමද? ඔන්න මම අද කියන්න යන්නේ මම ඉස්කෝලේ යන කාලේ කරපු පිස්සු වැඩක් ගැන. මගේ අර පට්ටපල් බොළඳ නවකතාව කියවන එක  මටම   බෝරිං හේ හේ..


රයිට් පටන් ගමු කොටන්න.


ඔන්න මේක වුනේ 2008 අව්රුද්දෙ. එතකොට අපි A/L කරන පොඩි උදවිය ඕන්. අර ඉස්කෝලේ 1 වසරේ ඉඳං  11 වසර වෙනකම්ම ලොකු අක්කලාට යටත්ව හිටිය නිසාද මන්දා පන්ති නායකයාට එහා ගිය ටිකක් ලොකු බලයක් අපේ සෙට් එකටම ලැබුනාම  ටිකක් හයි ලෙවල් එකේ හිටියේ ඒ අව්රුද්දේම :D ඒ ඉතින් ශිෂ්‍ය නායක පට්ටම. වාසනාවටද අවාසනාවටද මන්දා අපේ සයන්ස් පන්තියේ හිටිය 17 දෙනාගෙන් 15 කටම ඒ ශිෂ්‍යනායක පට්ටම හම්බුනා. අපේ ඉස්කෝලේ තිබුනා පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයක්. ඊට අමතරව විනය කමිටුවක්. එයාලව තමයි එක එක පන්තිවලට දාලා තියෙන්නේ. ඇමතිලා පන්ති බලන්නේ නැහැ. එයාලා ප්‍රධාන දේවල් විතරයි බලන්නේ.ජනාදිපති තමයි ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායිකාව කියල හැදින්නුවේ. ඇමති මණ්ඩලය ඊට පස්සේ. විනය ඇමති, අධ්‍යාපන ඇමති, සෞක්‍ය ඇමති හෙවත් ටොයිලට් ඇමති :D, ක්‍රීඩා ඇමති, බාහිර කටයුතු ඇමති ඔන්න ඔය වගේ එකී මෙකි නොකී ඇමතිලා හිටියා. හැම සෙක්ෂන් එකටම නියෝජ්‍ය ඇමති කෙනෙකුත් හිටියා. විනය ඇමතිට නියෝජ්‍ය දෙන්නෙක් හිටියා. විනය ඇමතියි නියෝජ්‍ය දෙන්නයි කරන්නේ පාන්දරම ඉස්කෝලෙට ගිහින් මේන් ගේට් එක ලගට වෙලා ළමයින්ගේ නියපොතු බලනවා, ගවුම් බලනවා, සමහර දවස්වලට බෑග් බලනවා. කොටින්ම කියුවොත් විනය විරෝදී වැඩක් උනොත් සිස්ටර් ප්‍රින්සිපල් ට දැනුම්දෙන්න නියමිත වෙලා තියෙන්නේ ඒ තුන්දෙනාට. මගේ කරුමෙට මම විනය ඇමති උනා ඒ අව්රුද්දෙ. අපේ පන්තියේ ශිෂ්‍යනයකයෝ 15 දෙනාගෙන් 12 ක්ම ඇමතිලා සහ නියෝජ්‍ය.  අටුවා ටීකා ටික කියලා හිටියේ මම මේ කියන්න යන කාරණයට මම මොකද සම්බන්ද වුනේ කියලා දැනුම්දෙන්න. නැත්තම් ඔයාලා කියයි ඔයාලට තියෙන අයිතිය මොකක්ද කියලා :D


දැන් එමු කතාවට


අලි ඔලුව ආවම ඉතින් ළමයින්ගේ පන්ති වලට ගිහින් ලියුම් මාට්ටු වෙච්ච ඒවා වලට මිස් ලට නොකියා අපි ඉතින් අවවාද කරලා යවනවා. මේක මුලින්ම කියලා ඉන්නම්කො ඒ වෙද්දී අපේ පන්තියේ කාටත් සීරියස් රිලෙෂන්ශිප් එකක් කාටවත්ම තිබුනේ නැහැ. අනුන්ගේ ඇස් වල රොඩු අයින් කරන්න ඉස්සර වෙලා අපි අපේ ඇස් වල පොල් පරාල අයින්කරලා ඉන්න එපැයි. කොටින්ම මාව විනය ඇමති විදියට ගන්න කලින් ප්‍රින්සිපල් සහ ගුරුවරු මං ගැන විශේෂයෙන් හොයලා බැලුවා. අනිත් අය ගැනත් එසේමයි.


                                      ඔන්න ඉතින් ගුරුවරයෙක් ඒ කියන්නේ O/L පන්තියකට උගන්වන මිස් කෙනෙක් ඔන්න දවසක් ලැබ් එකට ඇවිත් කියුවා අහවල් පන්තියේ ළමයෙක් අහවල් බස් එකේ දිනපතාම පිරිමි ළමයෙක් එක්ක නොහොබිනා විදියට හැසිරෙනවා කියලා. ගොඩාක් අය දැකලා ඒ ගුරුතුමියට පැමිණිලි කරලා තිබුනා; අපිටත් ඉතින් මදැයි ඕක. :PP


වහාම ක්‍රියාත්මක වන පැරිදී ඒ බස් එකේ යන ළමයෙක්ගේ මාර්ගෙන් ඒ කෙල්ල හොයාගත්තා. ගෙන්නලා අවවාද දුන්නා. මගේ නියෝජ්‍ය දෙන්නා තමයි ඕක කලේ. එත් ඉතින් කෙල්ල ඒ කටයුත්ත නතර කරලා නැහැ. අපිට ඉතින් ප්‍රින්සිපල් ට කියන්න එවිඩන්ස් ඕනා. නැත්තම් එතුමියගෙන් අපිට බැනුම්. ඉතින් අපි පුංචි පහේ ප්ලෑනක් ගැහුවා. හොඳේ කියන්නේ ජනාදිපති තුමිය අපේ පන්තියේ නෙමෙයි උනාට අගමැතිනිය අපේ පන්තියේ. එත් ජනදිපතියත් අපේ ෆිට් එක. ඉතින් අවුලක් නැහැ.මේක ටිකක් භයානක වැඩක්. කොහොමහරි මේක අපේ තාත්තිත් දැනන් හිටියා. :D


මෙන්න මේකයි ප්ලෑන් එක.


මුස්ලිම් කබායක් පොරවාගත්ත තරුණියන් කිහිපදෙනේක්ගේ පැපරාසි සිහිනය. :O
හේ හේ ඔන්න ඕකයි ඔය සිහිනය.


අපේ පන්තියේ හිටියා මුස්ලිම් ළමයෙක්. අපි එයාට කියමුකෝ ෆාතිමා කියලා. ඇත්ත නම නෙමෙයි ඔන්න.එයා තමයි අපේ බැජ් එකට හිටපු එකම මුස්ලිම් ළමයා. ඔන්න ඉතින් ෆාතිමා කියුවා එයා දෙන්නම් කියලා අර කළු ලෝගු වගේ තියෙන ඇඳුම්. ඇස් විතරක් පෙන ඒවා. මෙන්න මේ වගේ .....

                            වැඩේට සෙට් උනේ 4 දෙනෙක්.මොකද ඇඳුම් 4 ක් තමයි තිබුනේ. ඔන්න ඉතින් මමයි , ෆාතිමායි, තව මගේ නියෝජ්‍ය දෙන්නයි ලැස්ති උනා පැපරාසි හීනෙට.. අයියෝ සල්ලි.


මෙන්න මේකයි සැලසුම. එදා අපි තෝරාගත්තේ නිවාඩු දෙන දවස.ඇඳුම් ටිකයි මේක්අප් බඩු ටිකයි, සපත්තු ටිකයි, අත් වලට ග්ලවුස් ඔක්කොම ෆාතිමා ලැස්ති කළා. ඔන්න ඒ ටික අපේ තාත්ති ලවා රෑට අපේ ගෙදර ගෙන්වීම පළමුවෙන්ම කලයුතු වැඩේ. මොකද  අපේ ගේ තමයි ඉස්කොලෙට ලඟම ගෙදර. විනාඩි 5 යි.
බෙල් එක ගහන්න පැය බාගෙකට කලින් ඉස්කෝලෙන් යෑම තමයි ඊලග ප්ලැන. එදා සිකුරාදා දවසක්. සාමාන්යෙන් සිකුරාදාට අපිට බස් එකේ යන පන්තියක් තියෙනවා. අපේ පන්තියෙන් 6 ක් විතර ඕකට යනවා. ඉතින් පන්ති යන දවසට වේලපහින් යන්න පුළුවන් විදියට අපි මිට කලින් සැලසුම් කරලා තිබුනේ.එක අවුලක් නැහැ. කෙලින්ම අපේ ගෙදර ඇවිත් ඇඳුම් මාරු කරගන්නවා. එතකොට දෙන්නෙක් අර ළමයා පස්සෙන් දාලා තියෙන්නේ. එයා එක්කම බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට යෑම. එතකොට තව දෙන්නෙක් එයා නගින බස් එක ගාව ඉන්නවා. හරියටම එයා නැග්ගට පස්සේ අපිට කෝල් කරන විදියට. බස් එකේ අංක සටහන් සමග. පන්තියට යන 4 දෙනා කෙල්ල එක්ක ම බස් එකට නගිනවා. මොකද පන්තියත් තියෙන්නේ කෙල්ල යන බස් පාරෙමයි. ඔන්න කෝල් එක එනකොට දෙන්නෙක්  අපි 4 දෙනාව දාගෙන යන්න ඕනා ඒ බස් එක යන්න කලින්. අපි ගිහින් නගින්න ඕනා ඒ බස් එකේ. කෙල්ලට අඳුනගන්න බෑ. අපි ලෝගු පොරවන් ඉන්නේ. කෙල්ල ගාවින් හිටගෙන අර කොල්ලා එක්ක යනකොට ෆොටෝ දෙක තුනක් ගන්න තමයි තියෙන්නේ. අන්න ඕකයි සැලැස්ම.


ඔන්න පටං ගන්නකොටම වැඩේ හබක් උනා පලමු පියවර. ඒ කියන්නේ අපේ තාත්ති ලව්වා අර ෆාතිමාලගේ ගෙදරින් ඇඳුම් ගෙන්වීම. තාත්තිට යන්න බැහැ කියුවනේ. උදේට යන්නම් කියුවා.  උදේ මම නැගිටිනකොට තාත්ති නැහැ. අම්මි එපා කියලා තාත්තිට, එයා මාරු වෙලා වැඩට ගිහින්. බලන්නකෝ එකෙත් හැටි :/
ඉතින් ඉස්කෝලෙට ඇවිත් එහෙට ගිහින් ඇදුම් ඇඳගෙන යන විදියට ප්ලෑන් එක වෙනස් කළා. දෙවෙනියට හබක් උනේ වේලපහින් පනින වැඩේ. එදා අන්තිම දවස නිසා පන්තිවල ළමයි එලියට ගෙන්නවා විනය අයට කියුවා පන්ති වටේ ගිහින් පන්ති අතුගාලද අරවා මේවා බලන්න කියලා. කොහොමහරි පැය බාගයක් කලින් යන්න බැරි වුනා. විනාඩි 10 කට කලින් පැනගත්තා. දැන් පයින් විනාඩි 10 ක දුරක් තියෙනවා ෆාතිමාලගේ ගෙදරට.  ගේ ලඟට යද්දී මෙන්න කෝල් එක, කෙල්ල ඉස්කෝලෙන් පිටත් වෙලා යනවාලු. අපි දඩි බිඩි ගාලා ඉස්කෝලේ ඇඳුම් පිටින්ම අර ලෝගුවත් දාගෙන, ඇස් වලට මොනවදෝ ෆවුන්ඩේෂන් ක්‍රීම් ගාගෙන දැන් පයින්ම යන්නන ලෑස්ති වෙනවා බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට. දැන් ඔන්න දෙවෙනි කෝල් එක කෙල්ල බස් එකට නැග්ගලු. ඔන්න ඉතින් අපි පාරේ දුවනවා. ඉතින් ටිකක් දුරයි. පයින්මනේ. ඔන්න බස් එක පිටත් වුනා කියුවා අපි එනකොටම. දැන් මොන සක්කරයට කියන්නද.හැබැයි වෙලාවට කෙල්ල යන්නේ කෙලින් පාර බස් එකක නෙමෙයි. හැරිලා යන බස් එකේ. කෙලින් පාර එකක ගියොත් ඒ බස් එකට වඩා වේගෙන් ගිහිල්ලා හන්දියේ ඉඳල කෙල්ලගේ බස් එකට නගින්න පුළුවන්. ඔන්න ඉතින් අපි ලොකු කොළඹ බස් එකකට නැග්ග. කොන්දොස්තරටත් කඩ්ඩෙන් තමයි ටෝක් කලේ. මොකද අපි දන්නා දෙමලක් නැහැ. :(
ඒ මදිවට මෙන්න මම ඉදගෙන හිටිය සීට් එකට එහා පැත්තෙන් දෙමල මිනිහෙක් මගෙන් මොනවදෝ දෙමලෙන් ඇහුවා. මට කරකියාගන්න දෙයක් නැහැ. මම ඒ පැත්ත බලලා ඔලුව හෙල්ලුවා :D

එත් අහෝ දුකකි අපි හන්දියෙන් බහිනකොට අර බස් එක ගිහින්. එදා කරුමෙට ඒ බස් එක ඉක්මනින් ගිහින්. මොකද අපි ආපහු බස් එක යන්න වෙලා ගියා. අපි හන්දියට වෙලා ඉන්නවා දැන් ආපස්සට ගෙදර යන්න. මලා අපේ  පන්තියට යන කොල්ලෝ සෙට් එක අනිත් බස් එකේ එතනින් බැස්සා. මුන්ට අපිව අදුනගන්න පුළුවන්. මොකද අපේ ඉස්කෝලේ සපත්තු නිසා. අපිට ඉතින් නොන්ඩි. කොහොමහරි මගේ යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර ඉඳලා පන්ති ඉවරවෙන වෙලාවට අර යාලුවෝ එන බස් එකේම නැගලා ගෙදර ආවා. යාළුවො කියුවා කොල්ලා එදා ආවේ නැහැලු  බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ ඉඳන්ම. එයාලගේ පන්තිය ගාවින්ලු කොල්ලා නැග්ගේ කියලා කියුවා.






මෙන්න පහුවෙනිදා ආරංචි වෙනවා  බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ අපේ ඉස්කෝලේ නංගිලා අපිව අඳුනගෙන කියලා. ඉස්කෝලෙට මාට්ටු වුනොත් ඉතින් අනවසරෙන් කරපු වැඩක් නිසා ලෙඩ ගොඩයි. අපිව අදුනගෙන තියෙන්නේ අපි නැගපු කොළඹ බස් එකේ අපේ ෆිට් නංගිලා ටිකක් අපේ කටහඩින් අඳුනගෙන. කොහොමහරි ගොඩාක් කාලයක් යනකන් ඒ කියන්නේ දැනටත් අපි අපේ බොඳවුණු පැපරාසි සිහිනය ගැන කියා කියල විහිලු කරගන්නවා. මොකද මඟ දිගට හරි හරි වැඩ උනා. ලෝගු පැටලිලා වැටුනා. තුවාල උනා.  සපත්තු කැඩුනා. හේ හේ. තව තව ගොඩාක් උනා. ඒවා ඕනා නැහැ LD


කොහොමහරි ඉතින් අනිත් පන්තිවල හිටපු අපේ යාලු අනිත්  ශිෂ්‍ය නායිකාවෝ ටික මාස ගානක් යනකම් අපිට කින්ඩි දදා හිටියා. :(
ඔන්න ඕකයි කතාව. අසාසිටි ඔබ සැමට ස්තුති :D


හැබැයි එක දෙයක් ඉගෙන ගත්තා අම්මෝ ලව් එකකට බාධා කරන්න හොඳම නැහැ මොන අසන්වරයක් උනත් කියලා.