කවිය ඔබ

"ඔයා මොනවද කරන්නේ?"


"කවියක් ලිව්වා, අනේ හොඳද බලන්න"


"බාගයිනේ ලියලා තියෙන්නේ. "


"ඉතිරි ටික ලියන්න හිතට එන්නේ නෑනේ"


"චුට්ටක් කල්පනා කරලා ලියන්න"


"බෑ... ඔයාම ඉතිරි ටික ලියන්න. ඔයා මහ ලොකු කවිකාරයනේ"


"මම ඔය අනුන් ලියපු කවි බෑගවල අඩු පුරවන්න ගිහින් මගේ ප්‍රතිභා පූර්ණ කාව්‍යත්වය නැති කරගන්න කැමති නෑ හලෝ.. තේරුනාද? "


"මෙහෙමනේ. මේ කවිය ලියලා තියෙන්නේ අපි දෙන්නා ගැන. ඉතින් අන්තිමේදී අපි දෙන්නා එකතුවෙන වග කවියෙන් කියවෙන්න ඕනා."


"ඉතින් ඒක ඔයාටම පුලුවනිනේ, අවසානයේ අපි දෙන්නා කසාද බඳිමු කියලා ලියන්න."


"මට එහෙම ලියන්න පුළුවනි නම් ලියන්න ඕනානම් මම ඔයාට කියනවද? දෙන්න , දෙන්න මම බැරි කමට හරි ලියා ගන්නම්. ඔයාට මේක මදිකමක්නේ. ඉතින් යන්න මට ලියන්න දීලා."


"අයියෝ ඔච්චර තරහා ගන්නෙපා. කෝ දෙන්න මම ලියන්නම්. මේ කෙල්ල මහා ඇට්ටර කෙල්ලෙක්."

මටම හිමිවන ලෝකයක් ඇත ඒ ලොවේ රැජිණිය    වෙමි

සිතට සිත් වන සිතුම් පොදියක සිහින ගෙන එහි      අතුරමි

එසඳ ඔබ රන් කිරුළ ගෙන එන මගට හිනැහී දිව            එමී

ඔබම මිස මට මටම මිස ඔබ වෙනත් කෙනෙකුට නොව හිමී