මගේ සුරතල්ලු...!!

මේ දවස ටිකේ සුරතල් සතුන් ගැන පොස්ට් ගොඩාක් කියෙව්වා. . හිතුවක්කාරී ගේ බව්වා ගැන කියෙව්වා, එතකොට වර්ණ ලියන අයියාත් ලියලා තිබුනා. ඇයි අපේ අසරණයා ත් කුකුලා ගැන කියලා තිබුනා. මෙන්න මේවාට ගිහින් ඔයාලත් කියවන්න.


 හිතුවක්කාරිගේ හිත- බලු මෙහෙයුම
වර්ණ-අපරාදයක් සැගවුවෙමු
අසරණයා-කුකුළා උඹට නිවන්සුව!!!


මේවා කියවලා මමත් හිතුවා මගේ සුරතල්ලු ටික ගැන කියන්න.

මොකද මතක ඇති දා ඉදන් අපේ සුරතල් සත්තුන්ගෙන් අඩුවක් තිබුනේ නැති නිසා.. මුලින්ම නිකී කියලා ජර්මන් ෂෙපර්ඩ් වර්ගයේ ලොකු බල්ලෙක්. එයා මටත් වඩා  උසයි මම 5 වසරේ ඉද්දි හැබැයි හිහි.. අපි හැමෝම එයාට මහා ගොඩාක් ආදරේ කළා. එයා ගැහැණු සතෙක්. ඉතින් එයා ගෙනත් මාස 5 කින් විතර  අපේ අන්කල් කෙනෙක්ගේ පොරේට එයාගෙනුත් බව්වෙක්ව ගත්තා, එයාගේ නම බිතෝවන්. ඒ දවස්වල ගිය චිත්‍රපටයක හිටපු බව්වෙක් ගේ නමක් තමයි ඒ. ඉතින් අපි ඒ කාලේ දන්නේ නැහැ බිතෝවන් කියන්නේ සන්ගිතච්යයෙක්  කියලා.  කොහොම හරි එයාත් ජර්මන් ෂෙපර්ඩ්  වර්ගයේ පිරිමි බලු පැටියෙක්, දෙන්නම එද්දී ගොඩාක් පොඩියි. කොහොමහරි දෙන්නා ලොකු වෙලා අම්මා කෙනෙකුයි තාත්ති කෙනෙකුයිත් වුනා :) ඒ මම 8 වසරේදී වගේ.
ඉතින් එක පේලියට මෙයාල පුංචි පැටව් 8 දෙනෙක් මේ පුංචි පවූලට එකතු කළා.
ඇස් ඇරලවත් නැති පුංචි අය ගොඩාක්. මමයි මල්ලි එයාලව ගොඩාක් ආදරෙන් ලොකු කළා.එක පෝලිමට තියලා කිරි පෙව්වා. පුංචි ළමයින්ට වගේ සමහර අයට කිරි පොවන බෝතල් වලට දාලා පෙව්වේ. :) ටිකක් ලොකු වෙනකොට දත් එනකොට එයාලට බව්වන්ට වෙනමම තියෙන කෑම පැකට ගෙනත් දුන්නා, බත් දුන්නා. මට මතකයි අපේ තාත්ති නිවාඩු දවස් වලට ඔක්කොමල්ලවම නානකාමරේ බාත් ටැබ් එකට දාලා නාවනවා. ඒ දවස්වල අපි පුදුමාකාර සතුටකින් හිටියේ. අපේ පව්ලේ බැදීම මේ සුරතල් සත්තු ටික නිසා ගොඩාක් වැඩි වුනා. දැන් ඉතින් එකා දෙන්නා මේ අසරනයන්ව ඉල්ලනවා අපේ ගෙදරටම ඇවිත් අපේ තාත්තිගේ යාළුවො, කෝල් කරලා ඉල්ලනවා. අපේ බප්පිලා  ඔක්කොමල්ලම.ඉල්ලපු දෙයක් කාටවත් අපේ තාත්ති නොදී ඉදලා නැහැ.අනික අපිට ඔක්කොමල්ලවම හැමදාම තියාගන්න අමාරු නිසා හැමොමවම එක එක්කෙනාට දුන්නා. බව් අම්මයි තාත්තයි විතරයි අපි ගාව නතර උනේ.. :(




ටික කාලෙකින් නිකිට පසුපස කකුල් පන නැති වීමේ රෝගයක් ආවා. කොච්චර බෙහෙත් කලත් හොද වුනේ නැහැ. එයා අපිව දාලා ගියා මේ ලෝකෙන්ම. දැන් අපිට ඉතුරු බිතෝවන් විතරයි. නිකී නැති වෙලා ටික දවසකින්ම එයාත් නැති වුනා.. ගොඩාක් අය කියුවේ එයාලගේ පැටව් වෙන් කරපු නිසාද දන්නේ නැහැයි කියලා. කොහොමත් නොහිතපු විදියට හැමෝම අපේ ජීවිතෙන් ගියා. ඊටපස්සේ අවුරුදු 3 ක් විතර අපේ ගෙදරට කිසිම සුරතලේක්ව ගෙනාවේ නැහැ. හැමෝම ඒ සිද්දියට කම්පා වෙලා හිටියේ

මේ නම් ගුගල් එකේ පින්තුරයක් , අපි නිකිත් මෙයා වගෙමයි.

.අවුරුදු 3 කට පස්සේ  වෙනස් ආකාරයේ බව්වේ අපේ ගෙදරට ගෙනාව. මම බල කරලාම. එයා TZU කියන ජාතියේ බව්වෙක්. එයාට අපි නිකී කියලම දැම්මා.මේ ඉන්නේ එයාගේ වර්ගයේ වෙනත් බව්වෙක්.මෙයා අපේ නිකියා වගේමයි. (නිකිගේ එකම පින්තුරයක් වත් මට හම්බුනේ නැහැ හෙව්වට.)

මෙයා මුලින් හිටපු අය වගේ නෙමෙයි පෙනුමෙන් ගොඩාක් වෙනස්. ගොඩාක් හුරතල්. නිදියන්නේ ඇද උඩ, සැටියේ.  එයාව අපි ගේ ඇතුලේමයි ඇති කලේ. මෙයා මම කන අයිස් ක්‍රීම් හිටන් කනවා. කොච්චර අපිට හුරතල්ද කියනවනම්, දවසක් මෙයා අම්මිගෙයි තාත්තිගෙයි ඇදෙ දොයි. පස්සේ අම්මි තාත්ති එයාව මැද්දේ තියලා නිදියගත්තේ. තෝරු දෙන්නා මැද හාල්මැස්සා වගේ. හිකිස්‌.
මට එයාව මතක් වෙද්දීත් ඇස් වලට කදුළු එනවා :( එයා අපි ගාව අවුරුදු 1 1/2 ක් හිටියේ. තාත්ති ඔෆිස් යද්දී මෙයා තාත්තිගේ වාහනේ පස්සේ ගිහින් එයාව අපිට හැමදාටම නැති වුනා. අපි පත්තරේ ඇඩ් එකකුත් දැම්මා . එත් එයාව හම්බවුනේ නැහැ. අපේ තාත්තිට පපුවේ අමාරුවත් හදුනා. අපි ඒ තරමට එයාට ගොඩාක් ආදරේ කළා. එයා නැති වෙලා සතියක් යනකම්ම අපේ ගෙදර බතක් ඉයුවේ නැහැ.
එදායින් පස්සේ අපේ ගෙදරට බව්වෝ ගේන්නෙම නැහැ කියලා අපි ලොකු තීරණයක්‌ ගත්තා.අව්රුද්දක් විතර ගත වුනා.
ඊට පස්සේ අපේ ජීවිතවල ලොකු ලොකු හැලහැප්පීම් වගයක් සිද්දවුනා. එක දවසකින්  එක පාරටම අපේ අම්මි කෑගැහුවා පුසෙක් කියලා. මම පුසන්ට ආසම නැහැ. මොකද මගේ නම් පට්ටම පූසි. අපේ පුංචි මට පූසි කියලා නමක් දැම්මේ මම කෑගහද්දී පුසියෙක් කෑගහනවා වගේලු. එදයි මෙදා මට පුසන්ව පෙන්න බැහැ. අප්පිරියයි. මමත් දුවලා ගියා අම්මිගේ සද්දෙට. මෙන්න බොලේ කළුම කළු පුසෙක් අපේ තාප්පේ ඇතුලට ඇවිත්. මම කෑ ගැහුවා ඔකාව එලවන්න අම්මි කියලා. කොච්චර එලෙව්වත් එයා ගියේ නැහැ. කොහෙටද මන්දා අරන් ගිහින් දැම්මා එත් ආපහු ආවා. එයා පුoචි පුසෙක්. එතකොට ඉපදිලා දවස ගානක් ඇති. අම්මිට දුක හිතිලා කෑම දුන්නා.මමනම් බලන්නවත් ගියේ නැහැ. දැන් මෙයා අපේ ගේ අස්සට එන්නේ නැහැ, එත් වටේ ඉන්නවා. මෙන්න බොලේ දවසක් මම දැක්ක කොළ ගුලියකට අතින් ගහගෙන ගහගෙන යනවා ෆුට් බෝල් ගහනවා වගේ. පස්සේ අපේ අම්මි බෝලයක් ගෙනත් දුන්නා එයාට සෙල්ලම් කරන්න. දැන් ටික ටික මමත් එයාට ආසයි. එයා ටිකක් ලොකු වුනා,. මෙන්න බොලේ උඩ පැන පැන ඩාන්ස් දානවා. මම එහෙම කරන පුසේක්ව දැකලාම නැහැ. මෙයා දැන් ගේ ඇතුලේමයි. දැන් එයා අපේ ගෙදර සාමාජිකයෙක් වගේ. මමත් එයාට ගොඩාක් ආදරෙයි. අපි හවසට සෙල්ලම් කරනවා.


දවසක් අම්මිගේ පස්සෙන් පාරේ ගිහින් එයා බයික් එකකට හැප්පුනා. එයා දුවලා ගෙදර ආවේ. කිසිම ලේ පැල්ලමක් නැහැ. එත් බිම දිගා වුනා. අම්මි දුවගෙන ආවා කෑ ගහගෙන.එයා පණ අදිනවා. ඒ වෙලේම අපි එයාව අරන් ඉක්මනට පශු වෛද්‍ය ගාවට අරන් ගියා. අනේ එතකොටත් එයා අපිව දාල ගිහින් ඉවරයි. අම්මි කෑ ගහලා ඇඩුවා. මමත් හොදටෝම ඇඩුවා. එයාට අපි කියුවේ කිටියා කියලා. කිටියා අපේ ජිවිත වල හිටියේ හියටම මාස 3 යි. දැන් එයා නැති වෙලාත් මාස  3 යි.

එකම එක පින්තුරයයි එයාගේ තියෙන්නේ මන් ගාව.

ඔන්න ඔහොමයි මගේ සුරතල් සත්තු ටික මාව දාල ගියේ.  අපේ අම්මි තනි වුනු දවස 10 ක් තිබුනා, ඒ දවස 10 මගේ අම්මාව බලාගත්තේ මේ අසරණ සත්තු.  .මනුස්සය්ක් වගේ අපේ ලෝකේ බැදීම් ශක්තිමත් කරපු ඒ අසරණ සත්තුන්ට මම පණ වගේ ආදරේ කළා. එයාලා නැති අඩුව මට තාමත් දැනෙනවා.