මං මැරුණා..!!

හ්ම්ම් මම ලියුමක් ලියුවා එයාට. ගොඩාක් දිග ලියුමක්. දවස් ගානක් පද ගලපලා සිතිවිලි අකුරු කළා.. කියාගන්න තිබුණු ගොඩාක් දේවල් ලියාගන්න බැරි වුනා. එත් මොන මොනවදෝ ගොඩාරියක් ලියුවා. ලස්සන ස්ටිකර් දෙකකුත් අලවලා අපි දෙන්නගේ පින්තුරයකුත් එක්ක නත්තල් කාර්ඩ් එකක් ඇතුලට දාලා මම ලිපිය අවසන් කළා...
කොහොමද මම මේක දෙන්නේ දැන්??????????
ගියා ගෙදරටම. ගොඩාක් දුර. බස් එකේ ගියේ. දුන්නා ලියුම එයාගේ නංගිට. මේක දෙන්න අයියාට..
එකත් අරන් එයා ගියා ඇතුලට. මම දැක්කා ඒ නෙත් .. පොඩ්ඩක් අදුරු වෙලා. ඉස්සර තිබුණු එලිය දැන් නැහැ. ඉස්සර කතා කරපු ඒ ඇස් අද ගොළු වෙලා..
මගේ ඉස්සරහට ඇවිත් ලියුම කියවන්නෙත් නැතුවම ඉරලා දැම්මා.
මගේ හිත පොඩි වෙලා ඉරිලා කෑලි කෑලි වලට කුඩු වෙලා ගියා..
මේ ඇස් දෙකෙන් වැටුණු කදුළු කැට කොච්චරද කියලා මටවත් හිතාගන්න බෑ දැනටත්. ඇයි මම ඒ දේ බලන් ඉන්න බැරි තරමට එච්චර දුර්වල වුනේ? මම දුර්වල ගැහැනියක් වෙලා.  ලියුම ඉරලා මටත් මොන මොනවදෝ සද්දෙට කියලා ඇතුලට ගියා. ඔව් එයා ඇතුලට ගිහින් ගොඩාක් ඇඩුවා.. ඇයි මාව බලන්න ආවේ කියලා කෑ ගැහුවා. මගේ ඇස් ලේ රතු පාට වෙලා මට දරාගන්න බෑ වුනු කිසි දෙයක්.. 
මෙච්චර දවසක් මම මගේ මුළු ආදරේම කැටි කරලා මම හදාපු මගේ දරුවාව කෑලි වලට ඉරලා දානවා මට බලන් ඉන්න බැරි වුනා.
මම දිව්වා.. පිස්සෙක් වගේ දිව්වා.. ගොඩාක් දුර, සෙරෙප්පු දෙකක්වත් නොදාපු මගේ කකුල් දෙකේ ගල් ඇනිලා ලේ එනවා. එත් මට දැනුනෙවත් නැහැ. මම මහා බොලද කෙල්ලෙක්ද? කිසි දෙයක් දරාගන්න බැරි? මගේ යටි හිත කෑ ගගහා මට බැන්නා. එත් මම අසරණයි. දුවලා දුවලා ගිහින් නතර වුනේ බීච් එක ගාව. නුවර කොහෙද බීච්? එත් ඒ අපි හැමදාම හම්බුනු බීච් එක..අපි දෙන්න හැමදාම මුණ ගැහුණු තැන. එතන අපේ නම් කොටලා තිබුනා. ඔව් මම ඒවාත් දැක්කා. මගේ පපුව ගිනි ගත්තා. මේ ලෝකේ මට කව්රුත් නැහැ . මට එහෙම හැගීමක හිතට ආවා.. මම ජිවත් වෙන්නේ ඇයි.?
දිව්වා මම බීච් එකට. දුවගෙන ගියා මුහුදට. හයියෙන්. දෙපාරක් තුන්පාරක් මාව නොවැටුනා නෙමෙයි. එත් මගේ හිතේ ගිනි මගේ අඩි ඉස්සරහට එසෙව්වා..
මුහුදු රල කපාගෙන මම ඉස්සරහට ගියා. මුහුද මට අඩගැහුවා වගේ මට දැනුනා. ඈතින් මගේ තාත්ති අත් දෙක උස්සන් මං දිහා බලාගෙන මට කතා කළා. මම දිව්වා. 
මුහුදට මාව යට වුනා. නහයට හුස්ම ආවේ නැහැ. මම කෑගැහුවා.. අම්මේ....



මට ඇහැරුනා....
එක හීනයක්ද? මගේ ඇස් තාම තෙතයි.. මම අඩලා..
ඇයි අමතක කරන්න හදන හැමවෙලාවකම ඔහු මගේ මතකයට එන්නේ? මේ හීන මාව අසරණ කරනවා..
අනේ මට මැරෙන්න බෑ.. මැරෙන්න බය නිසා නෙමෙයි. මගේ අම්මා තනි වෙන නිසා. එවන් සිහින නැවත නොපමිනේවා...

ප.ලි.- අද උදේ මේ හීනෙ දැකලා, මගේ මුළු දවසම අප්සට් කළා. වැඩට ගියෙත් නැහැ... :(((