පව් කාරයා මං

සසර කතර එතෙර කරන
නැව හිමි නාවිකයා ඔබ
අදුර අතර සිරගත කල
ආලෝකයේ සිලුවයි ඔබ

මෙලොව බුදුන් මට පෙන්වා
කවා පොවා දෙවා සතර
මමයි ඔබේ මිසදුටු පුත්
හමුවී ඇත ගෙවා සතර

අවැඩ පවැඩ ලොවැඩ සිත්
අතර නිතර සැරිසැරුවද
රාග ද්වේශ මෝහ රසින්
දිවිය අතරමං වුවද

මතු බුදුවන මෙතේ බුදුන්
ඔබ මව් කුස බිහි වූවද
ගෙදර බුදුන් ලෙස පෙළහර
පෑ අවසර මගේ නොවේද

පෙරුම් පුරා සසර ගෙවා
බුදුවූ ලෙස මෙතේ බුදුන්
ඔබට හැකිද බුදු වන්නට
මා හැදු වැඩු පිනේ බලෙන්

මවැනි පුතුන් හැදු පවින්
බුදු පදවිය ගිලිහුණි නම්
හතර අපා උපදින්නම්
උඹේ පවුත් මට දීපන්

ප.ලි. - මට කවි ලියන්න බැරියෝ. මේ අසිහියෙන් ඉන්න වෙලාවක මගේ කෙනෙක් ලියපු කවියක්.අව්‍යාජයි....

__සුනඛයෙකුගේ පාපොච්චාරණය__

          "සෑම මිනිසෙකුටම බල්ලෙකු සිටිය යුතුය" යන පැරණි කියමන මං අහලා තියෙනවා. එත් මට හිතෙන්නේ :සෑම බල්ලෙකුටම මිනිසෙක් සිටිය යුතුයි" කියලයි.
                                බල්ලෙකු වූ මා කතා කරන්නේ මොන දෙයක් ගැනද කියන්න මං දන්නවා.හැම බල්ලෙකුම ඉතා පරීක්ෂාවෙන් මිනිසෙකු තෝරාගන්න ඕනා.ඒ තේරීම වෙන්න ඕනේ ඉතා කරුණාවන්ත බල්ලන්ට ආදරේ කරන හැන්දෑවට ඇවිදින්න කැමති කෙනෙක්.
            ඒ අතින් මං තෝරාගත්ත මනුස්සයා ඒ හැම අතින්ම සම්පුර්ණ කෙනෙක්.මං කියලා දෙන ඕනෑම දෙයක් ඉක්මනින් වටහා ගන්න එයාට පුළුවන්.මං මුලින් එයාට ඉගැන්නුවේ මට බෝල විසි කරන හැටි.එයා ඈත ඉඳන් ඉන්නකොට මං කටින් බොලේ අරන් ගිහින් එයා ළඟ තියලා ඈතට දුවනවා.එයා තේරුම් ගන්නවා එතකොට එය මා වෙත විසි කල යුතු බව. ඉතින් මේ විදියට අපි සෑහෙන වෙලාවක් සෙල්ලම් කලාම මට කලින් ඔහු විඩාටව පත් වෙනවා. අන්න ඒ වගේ වෙලාවට මට හිතෙනවා මිනිසෙක් අප තරම් (බල්ලෙකු තරම් )ශක්තිමත් නෑ කියලා.
                          සමහර වෙලාවට හැන්දෑවේ අපි ඇවිදින කොට ඔහු ඔහේ උඩ බලාගෙන යනවා. එතකොට මං කරන්නේ වරක් දෙවරක් ඔහුගේ පා අතරින් එහා මෙහා පැනීමයි. එතකොට ඔහු ඔහුගේ අතේ කර පටිය තද කර රඳවා ගන්නවා. ඒ කියන්නේ ඔහු මගේ ළඟටම වී ඉන්න බවයි.
                       දවසක් මගේ මිනිසා පාන්දරම මගේ කරපටියත් අරන් දුවමින් හිටියා.එත් මට දැනුනේ හරිම කම්මැලි කමක්. මං එකවරම නැවතුනා. ඔහු පටිය පැටලී බිම වැටුනා. ඉන් පස්සේ ඔහු හෙමින් මා පස්සෙන් ගමන් කළා.තවත් ඒ වගේ දවසක ඔහු බිම වැටි විනාඩි කිහිපයක් ඒ විදිහටම හිටියා. මිනිහෙකුට උනත් සලකන ඒක හොඳ දෙයක්. ඒ වගේ වෙලාවට මං ගිහින් එයාගේ මුණ ලෙවකනවා.
                                                                  බොහෝ වෙලාවට අප, මිනිසුන් අපත් එක්ක එකට නිදාගන්නවාට කැමති නැහැ.එත් මං ඔහුට මාත් එක්ක නිදාගන්න ඉඩ දීලයි තියෙන්නේ.මං ආසයි ඒ වගේ කෙනෙක් මගේ ලඟින් ඉන්නවට. ඒක මගේ ආරක්ෂාවටත් හොඳයි.ඔහුට අයත් සැප පහසු කුෂන් පුටුවක් තියෙනවා.මං අහලා තියෙනවා ඒ වගේ පුටුවල වාඩි උනාම මිනිස්සු කම්මැලි වෙනවා කියලා.එයා ඉඳ ගන්න එද්දී මං ඒ පුටුවට පැනලා නිදා ගන්නවා. නැත්තම් සෙල්ලම් කරනවා. එතකොට ඔහු අසල තියෙන වෙනත් පුටුවක ඉඳ ගන්නවා. මං ආස නැහැ මිනිස්සුන්ව කම්මැලි කරන්න.ඒක එයාලගේ දියුණුවට නරකයි.

                                                                            
 මිනිහෙකුට යමක් උගන්නන එකත් ලේසි පහසු දෙයක් නෙමෙයි.සමහර දේ පුන පුනා ඔහුට කියන්න ඕනේ.එත් මං කවදාවත් තරහා ගිහින් ඔහුට බුරන්න, පයින් ගහන්න යන්නේ නැහැ.දෙතුන් වතාක කෙඳිරි ගාමින් ඔහුට නැවත ඒ දෙය තේරුම් කිරීමට උත්සහා ගන්නවා.සමහර වෙලාවට මගේ ආහාර ගැනීම ට යාමට ඔහු ඉඩ දෙන්නේ නැහැ. එවිට දෙතුන් වතාවක් ඔහුට බුර බුරා ඔහු කල වැරැද්ද පෙන්වා දෙද්දී ඔහු කල වරද තේරුම් ගෙන මා කරපටියෙන් ලිහනවා. ඔහුගේ එම වැටහීම මට ලොකු සතුටක්.

                    ඇතැම් දවසක ඔහු නිවසින් පිටවී යාමට සුදානම් වෙනවා. ඒ වගේ වෙලාවට මං ඔහුගේ පා අසල වැතිරී හුගාක් දුකින් වගේ ඒ මුහුණ දිහා බලන් ඉන්නවා.එතකොට ඔහු ගමන් මල්ල පැත්තකින් තියලා ඒ අදහස අතහැර ගන්නවා. ඒ වගේ වෙලාවට එයාට මගේ අවසරය ලැබෙනවා සැප පුටුවේ වාඩි වෙන්න.මං හෙමින් ඔහු ලඟට ගිහින් අතක් ලෙවකමින් මගේ කෘතඥතාව ඔහුට පළ කරනවා.
      මිනිහෙක් එලියට බැස්සම ඔහේ දඩාවතේ යනවා.ඒ වුනාට මං වැදගත් බල්ලෙක්.මං කැමති නැහැ ඕවට.එබැවින් ඔහු නිතරම නිවස තුල තියාගෙන ඉන්න ඉන්න මං දරන්නේ සුළුපටු උත්සාහයක් නෙමෙයි. වෙලාවකට මේ මිනිස්සු හැදිල්ලත් මට එපා වෙනවා.....

  කොරේ ෆෝර්ඩ් ගේ Every dog should own a man කෘතිය ඇසුරෙන් :)


ප.ලි. - කලකට පස්සේ වේලකට බැස්සේ කියලා ඔන්න මම ආපහු බ්ලොග් ලිපියක් ලියන්න ආවේ ටික කාලයකට පස්සේ. ඒ කාලය අතර තුර මුණු පොතෙන් වගේම පෞද්ගලිකව හමුවී මං ගැන හොයා බලපු ඇයි ලියන්නේ නැත්තේ කියලා අහපු , කරදරයක්ද කියලා සොයා බලපු හැමෝටම ස්තුති :)))

_____ පුංචි සුරංගනාවියකට ඇසීම ලබා දෙමු නේද ___

පුංචි දරුවෙක් කියන්නේ හරියට මලක් වගේ. හරිම පරිස්සමට ආදරේ ගොඩාක් දීලා චුටි මල් කැකුලක් හදන්න සමහර  දෙමව්පියෝ කොච්චර දුක් විඳිනවද? තමන්ගේ දරුවාට කිසිම ලෙඩක් දුකක් නොදී බලාගන්න දෙමව්පියන් වෙච්චි ඔබ කොච්චර පරිස්සම් වෙනවාද?

මේ පින්තුරේ ඉන්න මල් කැකුලක් වගේ පුංචි නංගියාගේ වයස තාම අවුරුදු 4 යි.එයාගේ නම ප්‍රශාලි තත්සරා නානායක්කාර.තාම කටේ කිරි සුවඳ ගිහිල්ලත් නැති මේ පුංචි කැකුලගේ කන් දෙකම ඇහෙන්නේ නැහැ.අපි එකතු වෙලා මේ අහිංසක සමනළියට අනාගතේ ගීතය අසන්නට උදව් කරමු.

මේ නංගියාට කෘතීම කර්ණ ශාන්ඛයක් බද්ද කරන්න ඕනි. එම සැත්කමට හා උපකරණයකට රුපියල් ලක්ෂ 21 ත් 25 ත් අතර මුදලක් වැය වෙනවා කියලා වෛද්‍යවරු පවසනවා.

එත් ත්‍රිවිල් රථ රියදුරු රස්සාව එදා වේල හොයාගන්න මේ පවුලට උදව් වෙනකොට මෙපණ මුදලක් ඒ දෙමව්පියන්ට හොයාගන්න එක හීනයක්‌...., 

දැනට ජනාධිපති අරමුදලින් රුපියල් ලක්ෂ 3 ක් නිර්දේශ කරලා තියෙනවා.ගොඩාක් මහන්සියෙන් ටිකට් විකුනලා, ගොඩාක් අයගේ උදව්වෙන් දැනට රුපියල් ලක්ෂ 9 ක් හොයාගෙන තිබෙනවා.තව ආසන්න වශයෙන් රුපියල් ලක්ෂ 10 ක් ඕනා කරනවා මේ මල් කැකුල ට ජිවිතේ දෙන්න. 2012 අගෝස්තු 20 වෙනිදා වෙනකොට මේ සැත්කම කරොත් එම සැත්කම හුගාක් සාර්ථක වෙයි කියලයි වෛද්‍යවරු පවසන්නේ.

අපෙන් ලැබෙන පුංචි රුපියලෙන් පවා මේ පැංචිගේ අනාගතය තීරණය වෙනවා.

ඉතින් යාලුවනේ අපිට අතෑහැකි අයුරින් මේ මල් කැකුල ට උදව් කරමු නේද? අපි නාස්ති කරන සල්ලි හොඳ යහපත් අරමුණකට යොමු කරමු නේද? 

මේ පහත තියෙන්නේ මේ පැංචි ගේ තාත්තාගේ විස්තර හා ගිණුම් අංකය.

R.M.Kumara Rathna Nanayakkara 
701852184V 
49/C, Pulleyar Junction, 
Nuwara Wewa Rd, 
Anuradhapura
0778175609/0257911009

R.M.Kumara Rathnana Nanayakkara 
220-2-001-9-0057299
People's Bank
Nuwara wewa Branch
anuradhapura

හෙට පිබිදෙන අනාගතයට ලස්සනට පිබිදෙන්න අපි අද උදව් කරමු නේද?

__ජනප්‍රිය වෙන්න දඟලන්නේ ජනප්‍රියත්වයට නුසුදුසු අයයි__

අපි කොයි කාගේත් යටි හිතේ යන්තමට හරි ආසාවක් තියෙනවා අනිත් අයගේ ගෞරවාදයට ලක්වෙන්න.බොහෝ දෙනෙක් සමහරවිට කැමති නැහැ ඒ බව පිළිගන්න.නමුත් අවංකවම හිතලා බැලුවොත් අපිට පිළිගන්න සිදුවෙනවා අපි සමහර වෙලාවට අනුන්ගේ ආදර ගෞරවයට, අගය කිරීමට , හොඳ නමක් අහගන්න, පිළිගනු ලැබීමට , ප්‍රසංශා ලැබීමට ටිකක් හරි කැමැත්තක් ඇති බව.
                                          ඇත්තෙන්ම අනික් අයගේ ආදරයට ගෞරවයට අවධානයට නිතරම ලක්වෙන පුද්ගලයා අනික් අය විසින් කොන්කරනු ලැබූ,අවමානයට, වෛරයට ලක්වූ පුද්ගලයාට වඩා සතුටින් ඉන්න බව.අනික් අයගේ ඇගයීමට පැසැසුමට ආදරයට ලක්වෙන කෙනා නිරෝගී ගසක් ලෙස වැඩෙන අතර නිතරම කොන්වෙන ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලබන තැනැත්තා වදුල නිසා නොවැඩෙන කොළ කොඩවූ ගසක් වගේ යයිකීම නිවැරදි කියලා මට හිතෙනවා.
                                             පුංචි කාලේදී සුරතලේට ආදරේට  ලක්වෙන දරුවා මනසින් නිරෝගී පුද්ගලයෙක් ලෙස වැඩෙද්දී... කිසිවෙකුගේ ආදරයට අවධානයට , දුක් කම්කටොලු පවුල් අඬදබර නිසා පීඩා විඳින දරුවන් ඉතා ගුප්ත හැකිලුනු අසම්පුර්ණ වැඩිහිටියන් පත්වීම මනෝ විද්‍යාඥයින්ගේ සොයාගැනීමයි.ඉතින් අපිට වැටහෙනවා අපිව අනික් අය අගය කිරීම ආදරයට පැසැසුමට ලක් කිරීම හැම මිනිහෙකුගේම වර්ධනයට සතුටට අවශ්‍ය දෙයක් බව.එත් ඒ අවශ්‍යතාව අපි ලබාගන්නේ කොහොමද කියන එකයි මෙහිදී පැනනගින ප්‍රධාන ගැටලුව.අවාසනාවට වගේ මේ අගය කරනු ලැබීම පැසැසුමට ලක් කරනු ලැබීම කිසිම විදිහකින් බලෙන් ගන්නවත් සල්ලි දීලා ගන්නවත් ආයාචනා කරලා හිඟා කාලා ලබාගන්නවත් බැරි දෙයක් බව අපි ගොඩාක් අය පිළිගන්න අකමැති ඇත්තක්.
                                   ටිකක් හිතලා බලන්න ඔබ සමහර මිනිස්සුන්ට  ගොඩාක් කැමති වගේම ඔබට පෙන්නන්න බැරි නොයෙක් තරාතිරම් වල මිනිස්සුත් ඉන්නවා නේද? සමහර අයට ඉන්නේ ගොඩාක්ම ඒ වගේ අය. අපි නොයෙකුත් හේතු නිසා මිනිස්සුන්ව අගේ කරනවා.එත් කවුරුහරි ඇවිත් "අනේ මට ආශා කරන්න" "මාව පිළිගන්න " "මාව ප්‍රශංසා කරන්න " කියලා කියුවත්, සල්ලි දුන්නත් ඔබ ඇත්තටම ඒ තැනැත්තාව ප්‍රිය කරන්නේ නැතිනම් ඔබ ඔහුට කැමති නැහැමයි නේද? වෙන වචන වලින් කියුවොත් ඔබේ ලෝකයේ ඔහු වැදගත් පුද්ගලයෙක් නෙමෙයි නේද?
                                                   ඉතින් එක්තරා විදියකට මෙහෙම අපි සමහර අයට කැමති වීම හා අකමැති වීම හරිම පුදුම දෙයක්.සමහර අයට අපි කැමති ඇත්තෙන්ම අපි දන්නා හේතු නිසා වගේම සමහර අපිට නොතේරෙන හේතුත් ඒ දේවල් වලට බලපානවා.ඉතින් මම කලිනුත් කියුවා වගේ අනිත් අයගේ ගෞරවයට ආදරයට ලක්වීම අපිට අවශ්‍ය දෙයක් වෙන්න පුළුවන්. එත් ඒ දේ බලෙන් ලබාගන්න බෑ.එහෙනම් මම අද කියන්න යන දේත් එකමයි. "ජනප්‍රිය වෙන්න දඟලන්න එපා".හොඳට මතක තියාගන්න ජනප්‍රියත්වය කියන්නේ ඔබට ලැබෙන තෑග්ගක්.නොඉල්ලා ලැබෙන දෙයක්.එත් ජනප්‍රියත්වයට පත්වීමට තොරතෝංචියක් නැතුව මැරීගෙන එක එක දේවල් කිරීමෙන් වෙන්නේ ඔබ කලකිරීමට අපහසුතාවයට පත්වීම විතරයි.
                                                                                                                     ඔබට යම් හැකියාවක් ඇත්නම් අනුන්ගේ යහපත තෘප්තිය සතුට වෙනුවෙන් එය යොදවන්න.ඔබට දක්වන පැසසුම් ඇගයීම් ඔබට ලැබෙන තිලිනයයි.මිනිසුන් ඔබව වර්ණනා කලාට , ඔබට කැමති වුනාට , නැතහොත් ඔබ "ජනප්‍රිය" උනාට ආඩම්බර වෙන්න එපා. මොකද ජනප්‍රියත්වය කියන දේ ඕනෙම වෙලාවක ඇති වෙන්න පුළුවන් වගේම නැති වෙන්නත් පුළුවන්. නිතරම නිහතමානිව ලබන සතුට ඔබව තෘප්තිමත් කරනවා හැමදාටම.....

---------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                        බස් රේඩියෝ බ්ලොග් සතිය

හිත මිතුරු සුළඟ......

කොහොමද හැමෝටම?
ඔන්න කාලෙකින් ආවා පුංචි කාලේ කරපු වැඩක් අද හදිස්සියේම මතක් වෙලා, ඒ දේ අකුරු කරලා යන්න. වැඩ අධික කමත් එක්කම බ්ලොග් ලිපි කියවන එක ටිකක් ප්‍රමාද වුනත් කොහොමහරි වෙලාව හොයාගෙන එව්වාත් කියවනවා. සමහර ලිපි කියවද්දී මැරෙන්න හිනා.. අන්තිමට ඔෆිසියේ උන්ගෙනුත් නොන්ඩි වෙනවා :( :පි
හරි දැන් එමු කතාවට.
මේ වෙද්දී මගේ වයස අවුරුදු 7 ක් . ඒ කියන්නේ මම 2 වසරේ. අපේ මල්ලි මොන්ටිසෝරියේ. අපේ පාරේ ගේ එහා පැත්තේ තිබුනා ගෙවල් දෙකක්. එක ගෙදරක හිටියා 5 වසරේ අයියා කෙනෙක්. අනිත් ගෙදර හිටියා 1 වසරේ මුස්ලිම් මල්ලි කෙනෙක්. ඉතින් අපි කට්ටිය තමයි සෙල්ලම් කරන්නේ. සෙල්ලම් කියුවේ ඉතින් ගල් 7 ගහනවා, ටකරං සෙල්ලම් කරනවා. සෙල්ලම් ගෙවල් හදනවා.හැංගිමුත්තං කරනවා. හැඟෙන්නේ මහපාරේ තමයි. ලොකු වතු නැහැ ඉතින් දුවන්න.නැත්තම් ගෙවල් අස්සේ. ගෙවල් ඉස්සරහා තියෙනවා මහා පාරට මුහුණලා අතුරු පාරක්. අන්න එකේ තමයි සෙල්ලේම් කරන්නේ.  ඉතින් අපි ඔක්කොම පොඩියි නේ.. අඬනවා කෑ ගහනවා. මගේ කට හෙන සද්දයි පොඩි කාලේ. කෑ ගහද්දි හීනියට සද්දෙට ඇහෙනවා. ඉතින් අනිත් උන් බයයි මම කෑ ගහද්දි. :D


අපේ ගෙදදරම සයිඩ් එකේ එළියේ තමයි අපි සෙල්ලම් ගෙවල් හදන්නේ. රෙදි වලින්. වහලට පැදුරක් දානවා. ඔහොම සෙල්ලම් ගේ හදන දවස් වලට අපි අපේ බාප්පිගේ පුතාටත් එන්න කියනවා. උදව්වට. එයා ඉන්නේ 3 වසරේ. එයාට ගස් වලට එහෙම නගින්න පුළුවන්. ඉතින් ඔහොම අපි හැම වාරයකදීම සෙල්ලම් ගෙයක් හැදුවා. ඒ කියන්නේ අව්රුද්දට 3 න් පාරක්. සෙල්ලම් ගේ හැදුවම මම තමයි අම්මා, අර අයියා තමයි තාත්තා. අපේ මල්ලි තමයි බබා. අර මුස්ලිම් මල්ලි තමයි එ‍හා ගෙදර මිනිහා. ඉතින් අපි රණ්ඩු කරගන්නවා එයා එක්ක අපේ ගෙදරට කුණු දානවා කියලා.
දවසක් අපේ බාප්පිගේ පුතා ඉන්න දවසක එයා නුලකට පොල්කටු දෙකක් ගැට ගහලා එක පොල්කට්ටක් එක්ක එයා අපේ ගේට්ටුව ගාවට ගිහින් ඔත්තු බලනවා. අපේ අයියා තමයි කඩාකප්පල්කාරයා.අපේ අයියා එනවද කියලා තමයි ඔත්තු බලන්නේ. එනවානම් පොල්කට්ටට කියනවා. අපි මෙහෙ ඉඳං අහගන්නවා. එත් ඇහෙන්නේ නැහැ. ඉතින් අයියා ඇවිත් ගේ කුඩුකරනකම්ම අපි දන්නේ නැහැ. එතකොට අපේ අයියාත් 5 වසරේ. එත් අපි එක්ක සෙල්ලම් බත් උයන අයියාත් අපේ අයියට බයයි.


දැන් ඔන්න ඊළඟ අවුරුද්දේ අපි ටිකක් දැන් ලොකුයි. මම 3 වසරේ. අපි එදාත් නිවාඩුකලේ සෙල්ලම් ගෙයක් හැදුවා. දැන් ඔන්න ගේ ඇතුලට වෙලා තමයි අපි දවල්ට බත් කන්නෙත්. අපේ ගේ ළඟ තියෙනවා ලොකු කඩයක්. අපි එදා සල්ලි එකතුකරලා ඒ කඩෙන් ජුජුබ්ස් ගෙනාවා. අපේ අයියා ඇවිත් මග රැකලා ඒවා අපෙන් උදුරගත්තා. ඒ කාලේ ඉඳන්ම අපේ අයියා හැමදෙයක්ම බන්කලොත් කරන්නා විදියට තමයි අපි හැදින්නුවේ.
අපේ ගේ ඉස්සරහා ගෙදර ඉන්නවා කෙට්ටු අන්කල් කෙනෙක්. එයාට අපි කියන්නේ ඇටකෝට්ටා කියලා. එයාට ටිකක් විතර පිස්සු. එයා හැමදාම ඒ පාර අතුගානවා. එයා කියනවා ඒ පාර එයාගේලු. අපි සෙල්ලම් කරනවට කැමැති නැහැ. ඒ පාර අපේ සීයාගේ පාරක්. සීයාගේ නමට රෙජිස්ටර් කරපු. එයා කියනවා සීයා එයාට පැවරුවාලු. කිසිම ලියකිවිල්ලක්වත් පෙන්නන්නේ නැහැ හැබැයි. ඉතින් අපි හිතන්නේ එයාට පිස්සු කියලා. පුංචි කාලේ සෙල්ලම් කරද්දී අපිට බනින නිසා අපේ අයියාට වඩා එයා තමයි අපේ ලොකුම හතුරා වෙලා හිටියේ. ඉතින් මේ හතුරට හොඳ පාඩමක් උගන්නන්න කියලා අපි රහසිගත ප්ලෑන් එකක් ගැහුවා. ඒ ගස්ලබු බෝම්බයක් හදලා ඇටකෝට්ටා  ගෙදරට දාන්න. ඉතින් අපි මුලින්ම ගස්ලබු ගෙඩියක් හොයාගත්තා ටිකක් අමු එකක්.ඊට පස්සේ එකේ මදය හෑරුවා උල් පිහියකින්. ඊට පස්සේ ගිනි පෙට්ටි 5 ක් ගෙනල්ලා ඒවල ගින්දර පත්තුවෙන කළු හිස කොටස සුරලා ගත්තා. ඊට පස්සේ ඒක කොලයක තියලා ගැටගහලා එකට නුලක් සම්බන්ද කරලා නුල එලියට හිටින්න අර කුඩු තියෙන කොලේ එකට දැම්මා. දැන් නුල පත්තු කරාම නුල ඇවිලිලා ගිහින් අර වෙඩි බෙහෙත් පත්තු වෙලා ඩොන් ගලා ගස්ලබු ගෙඩිය පුපුරයි. එතකොට ඇටකෝට්ටාගේ ගේ ගිනිගනී කියලා.
                             දැන් බොම්බේ ඇටකෝට්ටාගේ ගේ ඇතුලෙන් තියන ඒක තමයි ඊළඟ වැඩේ. අපි අර මුස්ලිම් පොඩි එකාව යැවුවා ඇන්ටි කියලා කතා කරන්න. ඊට පස්සේ ඇන්ටි ආවම බොලේ පිටිපස්සට ගියා කියලා ඇන්ටි බොලේ හොයන්න ගියාම ගේ ඇතුලෙන් අර බොම්බේ තියලා දුවලා එන්න.නුල දිගට දාලා තියෙන නිසා අපි නුල පත්තු කරලා ඈතට වෙලා කන් වහගෙන බලාගෙන හිටියා.


හෑ කිසිම සද්දයක් නැහැ අයියෝ අපේ බලාපොරොත්තු සුනේ සුන්. කෝකටත් තයිලේට  ඉන්න අර පොඩි එකාව යැව්වා බලාගෙන එන්න කියලා. මෙන්න මු ගස්ලබු ගෙඩියත් අරගෙනවා එනවා ගේ දොරකඩ තිබුනා කියලා. :((


කොහොම හරි අපේ ක්‍රියාව සාර්ථක උනේ නැහැ. අපි සෙල්ලම් ගෙදරට දුක් මුසු මුහුණින් එනකොට අපේ සෙල්ලම් ගෙදරත් විනාශ කරලා අපේ අයියා. ඔහොම්මම අපේ සෙල්ලම් ගේ හැදිල්ල නැවතුනා. අපිට ඇත්තටම එපා උනා. එත් හැමදාම සෙල්ලම් කරා.


අද වෙද්දී ඒ අයියා පෞද්ගලික බැංකුවක රැකියාවක නිරත වෙනවා. මං තුමිත් එසේමයි. අර මුස්ලිම් මල්ලි ත් එසේමයි. අපේ මල්ලිත් බැංකු ආශ්‍රිතව ඉගෙනුමෙහි නිරත වෙනවා. ඒ මිතුදම එදා වගේම අදත් එහෙම්මම තියෙනවා. මුස්ලිම් මල්ලි මේ වෙද්දී ටිකක් දුර පලාතක ජිවත් වෙන්නේ. අද දවල් ඒ දෙන්නම මාව හොයාගෙන අපේ ඔෆිසියට ඇවිත් අපි කල්පිටියේ පොඩි සංචාරයක්ගියා. අපේ මල්ලිව 3g කෝල් එකක් මගින් සම්බන්ද කරගත්තා. 
ඒ මිතුදම හැමදාම අපේ හිත් තුල රැඳෙයි... ඒ මිතුදම් සුළඟ අපේ හිත් තුල හැමදාම අමරණීයව තියෙයි. අපේ ජිවිත කැඩිලා බිඳිලා ගියත් අපේ මිතුදම හැමදාම ශක්තිමත් එදා වගේම අදත් හැමදාමත්. ජිවිතේ නැති වුනු දේවල් වලට අඬන්න වැළපෙන්නේ නැතුව හැමදාම අපි ළඟ තියෙන අපිට නොපෙනෙන දේ හොයාගන්න උත්සහා කරන්න. අපේ මිතුදමත් ඒ වගේමයි. හිත මිතුරු සුළඟ හැමදාම අපේ හිත් වලට හමයි... :))

___මගේ මැණික් කැටේ___

මම හැමදාම උදේම නැගිටිනකොට
මුළින්ම දකින ඔයාගේ මූන

ලස්සන සිතුවිලිවලින් පිරැණු 

ලස්සන දවසක් හදලා දෙනවා......

ඒ ඇයි දන්නවද

ඔයා තමයි මේ ලෝකේ ලස්සනම කෙනා..

ලස්සන කෙනෙක් දැක්කම මුළු දවසම ලස්සනයිනේ...

හැමදාම උදේට මම වැඩට යන්න හදද්දී

සාරි පොට ඉඔලා මගේ කම්මුල හපලා

මට සමුදෙනකොට...

මට දැනෙන්නේ මගේ ලෝකේ මට ඉන්න එකම කෙනා

ඹයයි කියලා..

ඔයාගේ උගුරේ කට්ටක් හිරවෙලා

මම නොසෑහෙන්න බය වුනු දා

දොස්තර කෙනෙක් නැති ඉරිදා දිනයේ අපි

තනි වුනා... 

ඔබ මගේ හුස්ම පොද වෙච්චි කොට 

මගේ හුස්ම වැටෙයිද?

කොච්චර කෙ‍සෙල් ගෙඩි ගිල්ලෙව්වත්

වැඩක් වුනේ නැති කොට

පාරේ යන හරක් ටිකකට කෑ ගහලා

කට්ට උගුරෙන් පහලට ගියාම

තුරැළු කරගෙන මම ඇඬුවේ දුකට නෙමෙයි

සංතෝසේ වැඩිකමට.

මගේ චූටි මැණික කියලා කතා කරනකොට 

දුවගෙන ඇවිත් ඔයා

මගේ ඇගේ එල්ලෙනකොට

හරි මැණික තමයි මූ කියලයි අම්මා විහිලු කරන්නේ..

ඒත් ඔයා මට මැණිකක්..

දන්නවද රණ්ඩු කරලයි මම ඔයාව ගත්තේ...

I never let you go….

ඔයා මගේ චූටි බ්ලෂ්……….. !!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

මල් කොල්ලෙක් මං

බුදු අම්මෝ :o

ලොම් හැලිලා ආපහු එනවාලු.. කටුවා කාලා වගේ හිටියේ දැන් නම් ටිකක් හොඳයි

නින්දෙන් ඇවිදිනවද?

හීනෙන් ඇවිදීම ගැන මොනවද කියන්න දන්නේ? ඔයාලටත් අත්දැකීම් තියෙනවද? මගේ දැනීමේ හැටියට මෙය මානසික ආබාධයක්. 
අපි නිදාගනිද්දි මෙම නින්දට  අවධි කිහිපයක් තියෙනවා.REM   (rapid eye movement) ඇස් චලනයකින් සිද්දවෙන නින්ද සහ තද නින්ද. තද නින්දේදී සාමන්යෙන් හීන පේනවා අඩුයි. REM තත්වයේදී තමයි අපිට හීන පෙනෙන්නේ. මෙය අපි නිදාගන්න පැය 6 කදී අවධි වශයෙන් තමයි සිද්දවෙන්නේ. මගේ දැනුමේ හැටියට මම ඔච්චරයි ඒ ගැන දන්නේ. මීට වඩා හෝ මේ දේ වැරදිනම් දැනුවත් කරන ලෙස ඉල්ලනවා..


සාමන්යෙන් හීනෙන් ඇවිදීම සිදුවෙන්නේ(somnambulism) අධික මහන්සිය , අඩු නින්ද, සාංකාව වැනි තත්ත්ව වලදී. ඒ වගේම මත්පැන්, වේදනානාශක හෝ වෙනයම් බෙහෙත් මගින් ද, මානසික අවපිඩනතාවය වැනි හේතු නිසාද හීනෙන් ඇවිදීම සිද්දවෙන්න පුළුවන්.


හෑ කස්ටිය බැලුවද මේ මොකො අද හදිස්සියෙන් මම මේ හීනෙන් ඇවිදීම ගැන කියන්නේ කියලා. ?
මේකයි මමත් හීනෙන් ඇවිදිනවෝ :(
පුංචි කාලෙත් හීනෙන් ඇවිදින නිසා අපේ ආගමේ පියතුමෙකුට කියලා ආශිර්වාද කරගෙන මොකක්ද මන්දා එකක් බෙල්ලේ එල්ලුවා. ඊට පස්සේ එක නැවතුනා..


පස්සේ කාලෙක ගිය අවූරුද්දේදි වගේ මට රෑට එක පාරම ඇහැරෙන සිද්දියක් තිබුනා.. pray කරලම ඒ ගතිය නැවතුනා. දැන් මේ සති තුනකට කලින් ඉඳං වගේ මම රෑට මහා හයියෙන් කෑ ගහනවාලු. සතෙක් කියලා කෑ ගහගෙන ඇඳෙන් නැගිටලා එලියට එනවාලු. නෙට් ඒකෙන් එලියට ආවට පස්සේ මට මතක් වෙනවා මම බය උනා කියලා මොකට හරි.. ඊට කලින් කිසි දෙයක් මතක නැහැ. දවසක් නැගිටලා සාලේ ඉඳගෙන ඉන්නවාලු. අපේ මල්ලි රෑට පාඩම් කරන නිසා එයා මාව දැකලා බය වෙලා. මම ආපහු ගිහින් නිදාගෙන. මටනම් මතක නැහැ ඒ කිසි දෙයක්. ඊට පස්සේ අපි පල්ලියට ගිහින් Bless කරවගත්තා.ඊයෙත් නැගිටලා මම අයන් එක දාලා දොරවල් ඇරලා. අම්මි උදේ කවුද දොර ඇරියේ කියලා අහද්දිත් මම නෙමෙයි නිසා මම මුකුත් කියුවේ නැහැ. අම්මි මල්ලිට බැන බැන හිටියේ. පස්සේ බලද්දී නෙට් එක ගලවලා මගේ ඇඳේ. අද තමයි මට ගොඩාක් බය හිතුනේ. මට කිසි දෙයක් මතක නැති නිසා. කෑ ගහන එකනම් හැමදාම කරනවාලු. මේ නිසා අපේ අම්මි හෙන දුකින් ඉන්නේ. පල්ලියේ පියතුමා කියුවේ හරි ගියේ නැත්තම් වෛද්‍යවරයෙක්ව හමුවෙන්න කියලා. එත් ඉතින් බයයි. 
මාරුවීමක්‌ නිසා මේදවස් වල මම බස් එකේ වැඩට යනවා එනවා. අපේ පුන්චිලා නම් කියන්නේ මහන්සිය නිසා වෙන්න ඇති කියලා. 
මේ ගැන ටිකක් දන්නා අය දැනුවත් කරන්න කියලා ඉල්ලනවා. වෛද්‍යවරයෙක්ව හමුවිය යුතුද යන්න..


මොකද මම සෑහෙන්න වැටිලා ඉන්නේ මේ නිසා. උදේ නැගිටින්නේ පුදුම බයකින් මම රෑ කොහේ කොහේ ගියාද කියලා බය හිතෙනවා. අනේ දන්නා කෙනෙක් දැනුවත් කරන්න. 


මගේ යාලුවෙක්නම් කියුවා අනේ උඹ මොනා කියලා කෑ ගැහුවත් මගේ නම කියන්නනම් එපා කියලා :පි

___ඔබට ජය___

කොතෙක් සෝ සුසුම් මැද වුවත් අදත් නන්නත්තාරයේ ඇවිද නොයන සිත හිරු එලියට පෙම් කරයි. අනාදරයට නිගා කරන්නටත් ආදරයට ගරු කරන්නටත් මා උගත්තේ බොහෝ කලකට පෙරයි. ඒ සිප් හද රඳවා ගෙන මා පැමිණියේ සිය ගණන් අතුරු පාරවල් ඇති මාවතකයි. ආ දිගු මග යන මා වත ධෛර්ය සඳහා සුභ පතුවේද නැත. එහෙත් මම යමි. කෙළවරක් නොපෙනෙන මාවතක පහන් සිලක්‌ සොයා මම යමි.

ඉපදෙනා මතු මතුත් ඔබ මගේම වේවා

ලොවේ අනික් අම්මලා මෙන්ම
නොඑසේනම් ඊටද වඩා 
නුඹ දුක්විඳ
මා ලෙඩ ඇඳේ ගෙවූ කාලය
හතර වසරක සාපය 
නුඹ ඇඳ විට්ටමේ හිස ගසා
නිදිවැරු කාලය 
සිහිනෙන්ද එපා යලි අම්මේ.....

රෝහලේ ඇඳක් මත
මා ලොකු දැරියෙක් වූදා
වට තිර ඇද
පිරිමි ඇස් වලින් මා රැක
අම්මා කෙනෙකු ලෙස 
ඔබ ලතවූ අයුරු 
සිහිනයක් නොවේමයි අම්මේ.....

පියාණන් නොසිටි ගෙයි 
නුඹේ පා යුග වැළඳ 
ඔබේ පියසින් පිටව මගේම යැයි
කිසිවෙකු නොසිටි සබයක
අසරණ වූ දා
මං දුක් වුනා අම්මේ

එහෙත් ඔබ තවමත්'
නැගණියන්ගේ සිනා මැද
මගේ පංගුව සඟවා
පිළුණු වී කුණුවෙලා යනතුරුම
මග බලා ඉන්නවා 
පෙර සේම දයාබර ඇස් වලින් 
ආශිර්වාදය පතනවා ඉපදෙනා මතු මතුත්
මව්පිය ඔබම වේවා !
මං පැතුම් පතනවා අම්මේ..........

ඔබ වෙන්වූ පුවත ඇත්තක් වූ බොරුවක්ය !

                                   ලේඛකයෙක් කියන්නේ ඔහු ඉටි පන්දමක් වගේ අඳුර නසා ආලෝකය දෙනවා. එත් දැවී අවසන් වෙන්නේ ඉටි ගොඩක් පමණක්ව.එහෙත්  ඔහු දුන් ආලෝකය අන් අයගේ ජිවිත පුරා වැටි තියෙනවා. යුධ භටයෙක් මරා දමන්නේ ජීවත්ව ඉන්නා මිනිසෙක් වුවත් ලේඛකයෙකුට සිය පෑනෙන් නුපන් අයත් මරා දාන්න පුළුවන්.ඇත්තටම ලේඛකයෙක් කැමති වෙන්නේ තමා සිය සහෝදර ජනයාගෙන් වෙනස්වූ අයෙකු ලෙස සිතීමට නෙවෙයි.ඔවුන්ගේම ලෙයින් මසින් සෑදුනු කෙනෙකු ලෙස සිතන්නටයි.ලේඛකයෙක් කිසිම දවසක මහලු වෙන්නේ නැහැ. ඔහු හැමදාම තරුණයි.ශක්තිමත්. ඉතින් මේ ශක්තිමත් යොවුන් ලේඛකයා වෙන කවුරුවත්ම නෙමෙයි.. ඔබා මාමේ ඒ ඔබයි. ඔබ මේ තරුණ අප සමග හරි හරියට බ්ලොග් ලෝකයේ ලස්සන ගමනක් ආවා. අද ඒ පාරේ අපි තනිවම. ඔබ නැවතිලා. එත් හැමදාම ඔබගේ මතකයන් එක්ක අපි ඉස්සරහටම යනවා. කවදාහරි අපිටත් ඒ මාවතෙන් නැවතෙන්න වෙනවා.  පිළිකුල් වුත් සත්‍ය එයයි.


දුවේ කියලා කට පුරා අමතන්න ආපහු ඔබා මාමා අප අතරට එන්නේ නැහැ. එත් ඔබා මාමා අප හදවත් තුල සදා අමරණීයයි. අවුරුදු උත්සවේදී කතා කරන්න නොලැබුනත් ඈතින් ඉඳං හරි ඔබ රුව දුටුවිට නැවත මේ රුව නොදකින්න ලැබෙයි කියලා හිත් කොනකින්වත් සිතුවේ නැහැ.

කොච්චර සීනියර් බ්ලොග් කරුවෙක් උනාත් හැම පොස්ට් එකකම හැම කමෙන්ට් එකකටම රිප්ලයි එකක් දාන්න ඔබා මාමා අමතක කරන්නේ නැහැ. එතුමාගේ නිහතමානිකම කියන්න ඒ විතරක්ම ඇති කියලා මට හිතෙනවා. ඔබ වෙනුවෙන් බ්ලොග් පොස්ටුවක් වෙන් නොකලානම් මේ බ්ලොග් කෙරුවාවෙන් වත් වැඩක් නැහැ.....


ඉපදෙනා මතු බවයෙත් අප අතරම ඔබා මාමා ලෙස නැවත ඉපදේවා කියලා ජෙසුගෙන් මම ඉල්ලනවා. සමාදානයේ සැතපෙවා ඔබා මාමේ. ඔබට මෝක්‍ෂ සුවය !

   පින්තුරය සිහින යා ගෙනි      

මධු අක්කා

එකම දුම්රිය පොලේ වේදිකා දෙකක දුම්රිය දෙකක්.එකක් බදුල්ල බලා යෑමට සුදානම්.අනික ගාල්ලේ යෑමට සුදානම්.පාසල අහවර වූ මොහොත හින්දා හෝ ගාලා සෙනග.


"අන්න මධු අක්කා" බදුල්ල  දුම්රියේ මැදිරියක හුන් යුවතියක් හිටි හැටියේම කෑගැහුවා.
 ඒ එක්කම ඒ මැදිරියේ හුන් යුවතියන් රෑනම නෙත් යොමු කලේ ගාල්ලේ දුම්රිය මැදිරිය වෙතයි.




"ඔව් අනේ. මදූ අක්කා තමයි... බලන්නකෝ ලස්සන?.. අනේ හරි ස්වීට් අනේ.ෂෝක් ඇඳුමක්.කොලේජ් යුනිෆෝම් එකට වැඩියේ කොච්චර ලස්සනද...."   


ඔවුන් එකිනෙකා පරදවන්නට මෙන් කියවන්නට පටන් ගත්තා. ඒ නිසාමදෝ මැදිරියේ හුන් අන් හැමොටමත් මදූ අපුර්ව යුවතියක් උනා. ඒ වගේමයි තම පාසලේ යුවතියක් වෙනුවෙන් සහෝදර යුවතියන් කරන රූ වැනුම කාගේත් සිත් ගත්තා.


ගත වෙන්න ඇති කෙටි මොහොතක්...........


හිටි හැටියේම දුම්රිය පොලට කඩා වැදුනා පොලිස් නිලධාරින් පිරිසක්.ඔවුන් ගොඩ වුනේ ගාල්ලේ දුම්රියට.වටකර ගත්තා අර මධු අක්කා ව.ඊළඟට ඇයව අත්අඩංගුවට ගෙන පිටත් වුනා මත්ද්‍රව්‍ය පිළිබඳව සැකපිට.ඒ දෙස බලා සිටියා බදුල්ල  දුම්රියේ හුන් සැවොම බීරන්තට්ටු වී.මොහොතකින් එක් යුවතියක් පණපොවා ගත්තා තම කටහඩට.




" ඒ අපේ මධු අක්කා නෙමෙයි අනේ. වෙන කෙල්ලෙක් " ඇය කීවා.


"එකතමා අනේ.බලන්නකෝ. අපිත් රැවටුණු හැටි." තව කවුදෝ එකතු වුනා.


දුම්රිය මැදිරියේ හුන් පිටස්තර කිහිප දෙනෙකු හිනා වුනා හෙමිහිට අනුකම්පාවෙන්
හරි උපහාසයෙන් හරි.......................

යාපනේටත් ගියා 2

පොඩ්ඩක් පරක්කු උනා යාලුවනේ දෙවෙනි කොටස දෙන්න.. සමාව භජනය කරත්වා... :(


හරි ඔන්න එදා අපි අවසන් කලේ ප්‍රභාකරන්ගේ බංකරේ ගැන කියලා. 
කියෙව්වේ නැත්තම් කියවන්නකෝ මෙන්න මෙතනට ගිහින්




ප්‍රභාකරන්ගේ බංකරේ පළමු මහල විතරක් උඩට පිහිටන්නත් ඉතිරි තට්ටු තුන පොලොව යට පිහිටන්නත් හදලා තියෙනවා. පළමු කොටසේදී මම තට්ටු 4 ම පින්තුර මගින් පැහැදිලි කළා.

සිහින උළලේ වර්ණා ගේ ප්‍රමාදය

සිහින උළෙලට මම ආවද? මම ආවේ නැතිලු.. අයියෝ එහෙනම් වර්ණා කියලා ආවේ කවුද? :පි

සිහින උළෙලට මෙදා සැරෙත් පරක්කු වී පැමිණීමේ කුසලානය මම දිනාගත්තා. මට හුරේ...  දකුණු කකුල පෙරට තබලා ක්‍රීඩාංගනනෙට එද්දිම යකඩ යකා කෑ ගැහුවේ නැතැයි ඔන්න අදත් වෙනදා වගේම වර්ණා පරක්කු වෙලා එනවා කියලා. ඒ වෙලේනම් පොලොව පලාගෙන යන්නට හිතුනා හිකිස්‌..පරක්කු  උනාත් ඉතින් ගොඩාක් අය එක්ක කතා කළා. මේ ඔයා වර්ණා නේද? ගොඩාක් අය ඇහුවා. මමත් ඉතින් සුපුරුදු සිරික්කිය දාලා කතා කළා. සමහර අයවනම් මට මතක නැහැ. සමහර අයව දන්නේ නැහැ. එත් ගොඩාක් අය එක්ක කතා කළා. ගාලු ගිය දාට වඩා සතුටක් මේ වෙද්දී හිතේ තියෙනවා. පරක්කු උනාත් ඉතින් මම ආවනේ :)

පරක්කු උනත් ඉතින් තරඟ දෙකකට සහභාගී උනා නාකියා එක්ක සහ පොඩි මෑන් සමග. කියන්න කනගාටුයි තරඟ දෙකම පරාදයි.. :'(

වැඩියේ මුකුත් කියන්නේ නැතුව මගේ පුංචි දුප්පත් කැමරාවෙන් ගත්ත පින්තුර දෙක තුනක් දාන්නම්. ගොඩාක් ගත්තේ නැහැ හැබැයි. 

ආව ගමන් ගියේ තුන් පා දිවීමට නාකිස්‌ එක්ක

පිටිපස්සවල් :පි

අපි අරහෙම කරමු නේද එතකොට අපි දිනයි :p

ඊළඟ තරගේ ටවත් යමු නේද ? ( කුමාරයා- දකුණු පස   )

රහසෙන් කියන්න අනිත් අයට ඇහෙයි

දේවා

අපි හතර දෙනාව ලස්සනට ගන්න හරිය :/

වම් පස සිට - හිතු, තරූ . චම්මා අයියා , සහ සිහින මදාරා

කන්න කන්න :පි
(නාකි )

හරිද නංගි හිනා උනා ඇතිද? දැන් ගන්න ෆොටෝ එක
(වෙනි)

මුළු ලෝකෙම මගේ බොලව් :පි

ඔයාට තේරෙන්නේ නැද්ද අනේ මෙතන අවුරුදු උත්සවයක්, මම පස්සේ කතා කරන්නම් :පි
(ඩිල්ශාන් මල්ලි)

ඔන්චිලි චිලි චිල්ල මලේ :) (නීනු අක්කා )

අන්න අන්න සුමිත් අයියා හිනා වෙන්න :පි (පවනි සමඟ සුමිත් අයියා)

අන්තිම පේලියේ කට්ටිය

ඇති අෆ්ෆා ෆොටෝ ගත්තා දැන් පාන් කියාගන්න බැරුව ඉන්නේ :D

ලොකුම බොරුව කියමින්

අදින්ඩෝ.................

ලනුව කැඩෙයි ද :D

ප්‍රාර්ථනා අක්කේ කමෝන්

\

නාකියා අයියා ටොපි කන ගමන්

ඉතින් හැමෝටම ස්තුති සංවිදායක මණ්ඩලේ විශාල කැපවීමක් කළා රාජ් අයියා ප්‍රමුඛ.. ඒ හැමෝටමයි ආපු හැමෝටමයි ගොඩාක් ස්තුති  :)


ප.ලි. - යාපනේ ඉතිරි කොටස මීළඟට හොඳේ